Stefan Wyszyński urodził się 3 sierpnia 1901 r. w miejscowości Zuzela nad Bugiem. Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie i Łomży wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku, gdzie 3 sierpnia 1924 r. został wyświęcony na kapłana.
Po 4 latach studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na Wydziale Prawa Kanonicznego oraz na Wydziale Prawa i Nauk Społeczno-Ekonomicznych uzyskał stopień doktora.
Podczas II wojny światowej jako znany profesor był poszukiwany przez Niemców. Ukrywał się m.in. we Wrociszewie i w założonym przez m. Elżbietę Czacką zakładzie dla ociemniałych w Laskach pod Warszawą. W okresie Powstania Warszawskiego ks. Wyszyński pełnił obowiązki kapelana grupy „Kampinos” AK.
W 1946 r. papież Pius XII mianował ks. prof. Wyszyńskiego biskupem ordynariuszem lubelskim. 12 listopada 1948 r. został on mianowany arcybiskupem Gniezna i Warszawy oraz prymasem Polski.
W coraz bardziej narastającej konfrontacji z reżimem komunistycznym prymas Wyszyński podjął decyzję zawarcia porozumienia, które zostało podpisane 14 lutego 1950 r. przez przedstawicieli Episkopatu i władz państwowych.
12 stycznia 1953 r. abp Wyszyński został kardynałem. 25 września 1953 r. aresztowano go i internowano. Przebywał kolejno w Rywałdzie Królewskim k. Grudziądza, w Stoczku Warmińskim, w Prudniku k. Opola i w Komańczy w Bieszczadach.
W ostatnim miejscu internowania napisał tekst odnowionych Ślubów Narodu, wygłoszonych następnie na Jasnej Górze 26 sierpnia 1956 r. jako Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego. 26 października 1956 r. Prymas powrócił do Warszawy z internowania. W latach 1957-65 prowadził Wielką Nowennę przed Jubileuszem Tysiąclecia Chrztu Polski.
W latach 60. XX wieku czynnie uczestniczył w pracach Soboru Watykańskiego II.
W okresie rodzącej się Solidarności pozostawał gwarantem równowagi i spokoju społecznego.
Prymas Stefan kard. Wyszyński zmarł 28 maja 1981 r. – w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego.
